donderdag 25 oktober 2012

Toekomst


Jempi Moens

Het maken van toekomstplannen ligt me niet zo. Ik ben meer een improvisator en daar ben ik in mijn zakelijk leven aardig mee op weg gekomen. Het zijn gelukkig altijd weer anderen die mij vragen hoe ik over de toekomst denk. Ik beperk mij dan tot mijn vakgebied. Maar er zijn ook mensen die daar een diepgaande studie van hebben gemaakt. Zoals de Belgische hoogleraar en Futuroloog Jempi Moens, die tijdens ons Future Forum onder grote belangstelling een college gaf over dit onderwerp. Als ik hem mag geloven – en dat doe ik – dan gaan we tot 2021 nog een paar mooie jaren tegemoet. Hij ontleent deze wijsheid aan wetenschappelijk onderzoek. Het gaat te ver op deze plaats hier dieper op in te gaan. Ik meen dat er tendensen zijn die wijzen op enig optimisme in deze tijden. Zeker als ik kijk naar de resultaten van Holbox.

Het afgelopen jaar hebben we geplust qua omzet en qua winst. Dat danken we aan de mensen die ons naar de toekomst van de display vragen. De toekomst van de display zoals we die kennen zal veranderen. Onder invloed van digitale media zal deze een belangrijkere plaats innemen bij het beslissingsproces van de klant. Die krijgt steeds meer impulsen te verwerken. De laatste impuls is het meest beslissend… die vindt plaats op het verkooppunt. Dat bewijzen tal van onderzoeken, onder andere van Popai, de organisatie waarbij wij ook zijn aangesloten.

Toekomstplannen zijn belangrijk. Flexibiliteit in deze tijd nog meer. Trends en rages komen snel op, om ook weer snel te verdwijnen. Wie daar op in kan spelen heeft een boterham, heel vaak met ook nog wat er op. Die flexibiliteit mag u van ons verwachten. En ja… dat is eigenlijk ons toekomstplan. Simpeler kan het niet. 

vrijdag 3 augustus 2012

Ook het oog geeft de muziek aan...

Foto: 4icingonthecake.blogspot.com
Hoewel ik geen uitgesproken operaliefhebber ben, moet mij van het hart dat het spektakel er omheen mij wel bevalt. Het is niet alleen de muziek, maar ook de aankleding die het hem doet. Vandaar dat ik af en toe een operavoorstelling bezoek, pas nog in Verona. Natuulijk passen zulke lange muziekstukken haast niet meer in deze tijd en ik moet als bezig baasje toegeven dat het een hele zit is. Om half negen begint - in dit geval - Aida en met de pauze mee ben je om kwart over één klaar. Toch verveel je je geen moment. Want er is niet alleen heel veel te horen, maar ook heel veel te zien. Honderden figuranten, dieren, koren, een rijke uitrusting. Ongetwijfeld zal de muziek ook heel mooi zijn, getuige het feit dat voor het volgende jaar al een paar voorstellingen in Verona zijn uitverkocht.

Muziekliefhebbers mogen het mij vergeven... maar vooral die aankleding daar zit voor mij de sjeu aan. Als directeur van een grafisch bedrijf, zijn dat de dingen waar je toch op let. Ook in een bedrijf moeten de zaken kloppen, voor je gaat leveren. Want de bedoeling van communicatie kan nog zo mooi zijn, als het aanzicht vreselijk is dan gaat de boodschap zonder effect de lucht in.

Op de weg terug in het vliegtuig moest ik daar aan denken. De techniek van een display is vernuftig. Er is lang over nagedacht. Maar zonder een unieke vormgeving, een goed verhaal, boeiende illustraties, folderbakjes en technische snufjes blijft het een dood ding. In ons geval geeft het oog dan ook duidelijk de muziek aan. Bij het maken van displays zijn wij van Holbox uw orkest en blazen we onze partij graag met u mee. Als het daarom gaat staan we graag op uw podium. En dat hoeft zeker géén drie uur te duren.

woensdag 2 mei 2012

Floriade. Een fijn gevoel

Je kunt van Nederlanders zeggen wat je wilt maar we blazen internationaal wel behoorlijk ons toontje mee. Op sommige gebieden hebben we een zekere reputatie. Buitenlanders vinden ons nogal rechtstreeks in ons optreden en ons opgeheven vingertje over misstanden elders in de wereld wordt ook niet altijd gewaardeerd. Toegegeven…we zijn niet op ons mondje gevallen, soms op het brutale af. Toch staan we mondiaal ons mannetje en zijn wel degelijk heel aardig en gastvrij…


Dat merk je als je op de Floriade komt, waar ik Qualitate Qua als sponsor nog wel eens kom. Zoals bekend leveren wij zowel geld als drukwerk aan dit bloemrijke en internationale initiatief, dat ons toch even flink op de kaart zet. De over het algemeen wat voordringerige Nederlanders staan keurig netjes in de rij. De sfeer met al die bloemen geeft ons als Nederlanders – en in ieder geval: Limburgers – een gevoel van gastheerschap. Op de Floriade komt een brede waaier van bezoekers. Je hoort er allerlei talen. De opzet is ruim en dat geeft iedere bezoeker het gevoel van vrijheid en toch ook gebondenheid. Het is genieten van de natuur en van Cradle to Cradle, want bijna alle paviljoens worden hergebruikt.

Zonder nou te zeggen dat de Floriade het paradijs op aarde is, geeft een bezoek aan deze prachtige Hof van Eden mij een fijn gevoel. En ik ben niet de enige, zoals ik al vaak heb gehoord. Ik denk dat ik er nog vaak naartoe zal gaan. Moet u ook doen. ’t Is er prachtig!

woensdag 4 april 2012

Internationaal schaken

Op het moment dat u dit leest zit ik vermoedelijk in Polen. Want daar bouwen we een nieuwe fabriek. Het kan ook zijn dat ik in Parijs ben, omdat we daar ook wat hebben te doen. Of in Italië of Spanje. En natuurlijk ook in Nederland. Er zijn van die weken dat ik meer in het buitenland ben geweest dan in Echt. Of, dat het buitenland naar ons toekomt. Een paar minuten geleden was ik in gesprek met een Chinese zakenpartner die ons een nieuwe vinding kwam laten zien; een elektronische informatiedrager die op één batterijtje een paar maanden de mooiste beelden laat zien. Handig om op een display aan te brengen, om er zo een levendig ornament van te maken.

Naarmate de tijd vordert wordt de wereld internationaler. Dankzij de moderne technologie ligt de wereld natuurlijk voor iedereen open. Maar dat wil nog niet zeggen dat je het zakendoen via skype en telefonisch vergaderen af kunt. Ik zou haast zeggen: integendeel. In de huidige tijd kan iedereen zich een digitaal imago en beeld aanmeten waar je ‘U’ tegen zegt. De werkelijkheid is soms ontnuchterend. De technologische mogelijkheden zijn onbegrensd. Ik heb daar geen moeite mee, ik ben er zelfs een voorstander van geavanceerde informatietechnologie. Maar toch… ben ik er van overtuigd dat, als je internationaal schaakt op meerdere borden, je gesprekspartners(s) ‘analoog’ in de ogen moet kunnen kijken.

Sprekende zoogdieren als wij zijn, willen we toch graag weten wat voor vlees we in de kuip hebben. Dat betekent dat je, ondanks die digitale media, toch wekenlang onderweg kunt zijn. Kwaliteit kun je alleen leveren, door te weten met wie en voor wie je iets maakt. Voorlopig blijf ik dus schaken op heel wat borden. Dat heeft ook z’n leuke kanten op z’n tijd. En je ziet nog eens wat van de wereld. Gelukkig gaat het nog niet zover dat ik mijn beeldenaar in de vorm van een display thuis hoef neer te zetten, omdat ik anders niet meer word herkend. Toch droom ik af en toe van Jules Verne die ooit voorspelde dat we onze fysiek naar andere plaatsen zouden kunnen transmitten. Dat zou een hoop tijd schelen!