woensdag 8 juni 2011

NON-verbaal in zes dagen

Ik ga weer terug naar de nonnetjes. Niet in mijn woonplaats Panheel, want daar hebben we allang geen klooster meer, maar naar Vught. En wel om mijn Engels bij te spijkeren. Wellicht heeft u er wel eens van gehoord van die "nonnetjes" uit die plaats. Het gaat om het Regina Coeli-instituut, dat ooit is opgericht door de Kanunniken zusters van de Heilige Augustinus. 

Een kloosterorde die aan het begin van de twintigste eeuw door de kerk Frankrijk uitgegooid werd, omdat zij in dat land geen les meer mocht geven. Dat vonden ze letterlijk "zonde". In 1903 kochten ze een landgoed in Vught, dat de afgelopen decennia steeds verder werd uitgebreid. Nu ben ik één van de 50.000 cursisten aan wie wordt beloofd dat ze op "academisch en diplomatiek niveau" Engels kunnen spreken. Daar zit "m ook de kneep. Want ik spreek natuurlijk wel Engels, maar niet "diplomatiek en academisch". En soms moet dat wel eens.

Met mijn Engels heb ik me altijd overal kunnen redden, al moet ik toegeven dat het niet denderend was. Dat komt door het onderwijs van vroeger. Bij ons op de Katholieke school - waar inderdaad ook nonnetjes rondliepen - was Engels nou niet dé taal waar we veel aan deden. Dan lag Duits ons als Limburgers een stuk beter. De tongval hebben we al mee, de rest komt vanzelf. De overige uitdrukkingsvaardigheid ontstaat bij ons in het Zuiden met handen en voeten, non-verbaal zo gezegd. Tot nu toe lukte me dat heel aardig. Maar ja, de wereld rond Holbox wordt steeds internationaler. We maken displays voor mondiale merken. Steeds vaker moet ik naar het buitenland om daar mijn zegje te komen doen. Of zegjes van anderen aan te horen. Soms zitten daar ook vakcongressen bij waar mensen uit de hele wereld naartoe komen.

Zo was ik laatst voor een internationale meeting in de USA, waar een paar zeer geleerde heren allerlei zeer wijze oraties hielden. Na afloop waren er discussies over verschillende onderwerpen met vogels van allerlei pluimage: Duitsers, Chinezen, Indiërs, Arabieren.... die hebben net als Limburgers, zo hun eigen accent. Als het Engels naar een hoger niveau gaat, kan ik me iets voorstellen bij de Babylonische spraakverwarring uit de Bijbel. Dus heb ik besloten om naar de "nonnetjes" te gaan. Dit in de hoop dat anderen mij niet alleen beter zullen verstaan, maar ook dat ik niettegenstaande allerlei accenten toch wat meer ga begrijpen van wat een ander heeft te melden.  Dat wordt dus weinig vakantie, want dit alles moet in zes dagen in juli gebeuren. Maakt me niks uit; we zijn toch de hele zomer gewoon geopend. Om in de beeldspraak te blijven: NON-stop szogezegd