dinsdag 13 december 2011

Nieuwjaar… een kwestie van gunnen!


Sociale media hebben in het echte leven soms een onverwacht effect. Zo werd ik laatst enthousiast begroet in mijn stamkroeg met ‘Ha President’. Ik moest even nadenken waar deze titel vandaan zou kunnen komen. En toch schoot mij te binnen dat ik op mijn Linkedin mijn gegevens in Engels had toegevoegd en voorzitter betekent in het Engels nu eenmaal ‘President’ (van Golfclub Herkenbosch wel te verstaan). Dat is overigens niet de enige eretitel die mij is toegeworpen. Vanaf volgend jaar ben ik ook tot Gouverneur gebombardeerd, en wel als ‘Governor 2013 - 2014 District 1550 RI at Rotary International The Netherlands’ Dat laatste is bepaald geen erebaantje, je moet er ook wat voor doen. Voeg daarbij dat ik heb besloten om na de recente pensioengerechtigde leeftijd nog een paar jaar door te werken en het is duidelijk dat het een druk jaartje wordt. Voor mij en voor Holbox.

In een mensenleven is altijd veel te doen als je veel mogelijkheden ziet. Daar heb ik ook ‘last’ van. Ik vind het leuk op deze aarde en vind het eigenlijk maar onrechtvaardig dat er op een bepaald moment toch een eind aan komt. Het is niet anders. Dus moet je proberen de zaken zodanig te organiseren dat iedereen blij is en dat je zelf ook nog tijd hebt om af en toe te genieten van het leven. Dat betekent dat je de zaken soms anders moet organiseren. Gouverneur zijn van de Rotary is eigenlijk een dagtaak en sociaal gezien ook een dankbare taak. Daarom heb ik het zo georganiseerd, dat een aantal ‘ambassadeurs’ taken van mij overneemt. Op ‘de zaak’ hebben we dat ook gedaan. En in mijn familie - we zijn een familiebedrijf -  ook. Met andere woorden: het komende jaar krijg ik het wel drukker en eigenlijk toch ook niet. Omdat iedereen meewerkt geeft me dat een dankbaar gevoel, dat ik dat allemaal mag doen.

In dat licht, mag ik mij verheugen op het komende jaar. Met al die warmte van mensen die mij het beste gunnen. En dat laatste gun ik u ook. Ik wens u een gezond, gelukkig en succesvol 2012.

dinsdag 25 oktober 2011

Jan: 65, maar van het nieuwe stempel

Gastcolumn Wendy Volleberg, directiesecretaresse
Helaas heeft het Hare Majesteit de Koningin nét niet behaagd om Jan Hol bij zijn 65e met een lintje te decoreren. Daarom hebben wij dat maar zelf gedaan. Veel beter dan Trix weten wij wat we aan ‘m hebben en daarom hebben wij Jan geridderd. Nog net op tijd, want volgend jaar wordt hij een echte Gouverneur, maar dan die van de Rotary in Limburg. Voorwaar een hele klus waaraan hij gaat beginnen.
Jan Hol 65e verjaardag Holbox bv EchtJe hebt mensen van 65 en van 65. De eerste categorie kijkt reikhalzend en snakkend uit naar de laatste werkdag. Zo niet Jan. Die is nog lang niet klaar en lijkt het zelfs uitdagend te vinden om er als potentiële pensionado nog een schepje bovenop te gooien. Waar anderen op die leeftijd het automatiseringsspoor allang bijster zijn, hebben de iPad en de iPhone geen geheimen meer voor hem. Sterker nog, hij kan anderen goed uitleggen hoe het werkt. Dat 'uitleggen' geldt zeker voor zijn belangstelling voor jongeren, aan wie hij heel stimulerend kan uitleggen hoe verkoopprocessen werken. En hoe je met teleurstellingen moet omgaan als de deal niet doorgaat. Kijk, dat staat niet in de marketingboeken. Dat moet je hebben meegemaakt. Ook qua energie kan Jan het opnemen tegen Vadertje Tijd. Zoals laatst. Ging hij in één dag heen en weer naar Polen om een contract te tekenen. 'S-Morgens weg en 's-Avonds terug in Nederland.
Daarmee ben ik gekomen op het belangrijkste woord uit Jan's leven: uitdagingen. Ooit begonnen in een eenvoudige schuur, schopte hij het – daarbij gesteund door familie en medewerkers – tot directeur van een internationaal opererende onderneming. Iemand aan wie je nooit hoeft te vragen wat ‘ie bedoelt. Aan de ene kant snoeizakelijk als het moet, menselijk als het kan (en soms ook als het niet kan). Sociaal en sportief. Nooit te oud om te leren. Geen man van het oude, maar van het nieuwe stempel, die altijd bereid is om in het nieuwste te investeren. Overigens ook in zichzelf, want een paar maanden geleden trok hij nog naar de bekende Nonnetjes in Vught om zijn Engels bij te spijkeren.
Jan is zeker geen heilige, daar heeft hij noch het geduld, noch het juiste temperament voor. Zijn verjaardag heeft hij één dag uitbundig gevierd. De volgende dag was hij al weer onderweg. Daarmee bewijzend dat je ook op je 65e nog elke dag opnieuw met iets nieuws kunt beginnen. En gelukkig doet 'ie dat. Met of zonder lintje.

maandag 12 september 2011

Digitaal is ook niet alles

Eén van de grote verworvenheden van het huidige tijdperk is, dat je alle informatie bij de hand hebt. In veel gevallen heb je geen boeken meer nodig om zaken op te zoeken en dat spaart een hoop tijd. Dat is een groot verschil met toen ik 40 jaar gelden in dit vak begon. Om bepaalde gegevens te achterhalen moest je soms uren bellen, boeken doorploegen, op de fiets naar de bibliotheek en knipsels verzamelen. Tegenwoordig zoek ik wereldwijd de gegevens die ik nodig op mijn I-pad en mijn iPhone, al naar gelang de beschikbaarheid en handigheid.

Helaas kan ik niet zeggen, dat de moderne tijd en al die elektronica mij een grote tijdswinst opleveren. Er heeft gewoon een verschuiving plaatsgevonden in mijn gedrag. In plaats van het zoeken in boeken, moet ik nu soms urenlang over het net surfen om de informatie op te halen die anderen mij voorschotelen. En daar ben ik niet erg happig op. Verenigingen, sponsorships, zakenrelaties sturen mij allerlei links waar ik naartoe moet om de informatie op te halen die men voor mij nodig acht. Dat leidt tot een overkill aan links, mails, tweets en facebookberichten. Daarbij moet mij van het hart, dat er heel wat informatie bij zit waarbij er afkortingen worden gebezigd die je soms als leek moeilijk thuis kunt brengen. Veel afzenders van berichten veronderstellen bekendheid met een bepaald jargon, wat wéér leidt tot zoeken op internet wat dat allemaal betekent.


Vóór deze column straks door het leven gaat als jammerklacht van een oudere man debiteer ik wel het volgende: inmiddels zitten de eerste mensen met een internet-burnout bij de psychiater. Ook verschijnen de eerste websites met tips om internetburnout te vermijden. Klik voor de aardigheid eens op http://menwithpens.ca/27-secrets-to-avoid-internet-burnout/. Jammer… nou doe ik het zelf ook. Maar ik heb een nog veel beter idee: maak van de informatie die u kwijt wilt gewoon eens een handig boekje. Er zijn steeds meer organisaties die dat doen. Want digitaal is ook niet alles. En papier is al eeuwenlang geduldiger dan uzelf.

donderdag 7 juli 2011

Golfballen en reputatie

Het woord ballen heeft voor mij twee betekenissen. De eerste is wat Hollands, zoals wij in Limburg zeggen, en dan gaat het over het synoniem voor geld. De tweede betekenis die ik er aan hecht zijn: golfballen. Er zijn natuurlijk meer betekenissen van genoemd woord, maar over zaken die zich onder de gordel afspelen, wil ik het hier niet hebben. Golfen is mijn lust en mijn leven. Uiteindelijk is het spelen van golf - is mijn ervaring - geen wedstrijd tegen anderen, maar vooral tegen jezelf. Het is een zeer individuele sport die niettemin kan leiden tot fijne gesprekken en goede vriendschappen. Het succes hangt af van drie dingen: je vaardigheid, concentratie en de fysieke vorm van de dag. Niet voor niets heeft men ten opzichte van het laatste de term handicap in het leven geroepen. Soms word je daar ongenadig mee geconfronteerd. Laat ik u vertellen hoe ik tot deze gedachte kom.

Mijn vaste standplaats voor Golf is de golfbaan van Herkenbosch. Daar wordt jaarlijks de Presidentscup "gelopen" en ook dit jaar deed ik weer mee. Ook dit jaar moest ik de par voorlopen. Het ging allemaal voorbeeldig en ik waande mij onverslagen. Helaas was men vergeten de toch wel respectabele handicap van 12 van het resultaat af te trekken. Tot iemand zich dit feit herinnerde. Bijna de hele club deed het beter dan ik. Weg met mijn imago als schier onverslaanbare golfer. Zoiets is een enorme teleurstelling voor de ware golfer, waartoe ik mijzelf heb benoemd. De helft van de aanwezig spelers overtroefden mijn hoog gewaande score. Dit zijn dompers die aankomen. Mijn reputatie aan gruzelementen.

Ik heb er wel een les uit getrokken, al is dat dan via een omweg. Een goede reputatie opbouwen is moeilijk, zeker in deze tijd. Want via het internet en allerlei computers is er zo langzamerhand sprake van een collectief mondiaal geheugen. Misstappen worden herinnerd, vaak op momenten dat het je slecht uitkomt. Als Holbox werken we dag aan dag aan die reputatie, door in ons werk geen steken te laten vallen en te doen wat we beloven. In de eerste plaats doen we dat voor onze klanten, in de tweede plaats voor onszelf. Op zeer vervelende momenten herinnert iemand zich je handicaps, die vervolgens breed worden uitgemeten. Er is altijd wel iemand die iets onthoudt van je missers. Met die les van het golfveld ben ik toch goed geluimd naar huis gegaan. Een illusie armer en een wijsheid rijker.

woensdag 8 juni 2011

NON-verbaal in zes dagen

Ik ga weer terug naar de nonnetjes. Niet in mijn woonplaats Panheel, want daar hebben we allang geen klooster meer, maar naar Vught. En wel om mijn Engels bij te spijkeren. Wellicht heeft u er wel eens van gehoord van die "nonnetjes" uit die plaats. Het gaat om het Regina Coeli-instituut, dat ooit is opgericht door de Kanunniken zusters van de Heilige Augustinus. 

Een kloosterorde die aan het begin van de twintigste eeuw door de kerk Frankrijk uitgegooid werd, omdat zij in dat land geen les meer mocht geven. Dat vonden ze letterlijk "zonde". In 1903 kochten ze een landgoed in Vught, dat de afgelopen decennia steeds verder werd uitgebreid. Nu ben ik één van de 50.000 cursisten aan wie wordt beloofd dat ze op "academisch en diplomatiek niveau" Engels kunnen spreken. Daar zit "m ook de kneep. Want ik spreek natuurlijk wel Engels, maar niet "diplomatiek en academisch". En soms moet dat wel eens.

Met mijn Engels heb ik me altijd overal kunnen redden, al moet ik toegeven dat het niet denderend was. Dat komt door het onderwijs van vroeger. Bij ons op de Katholieke school - waar inderdaad ook nonnetjes rondliepen - was Engels nou niet dé taal waar we veel aan deden. Dan lag Duits ons als Limburgers een stuk beter. De tongval hebben we al mee, de rest komt vanzelf. De overige uitdrukkingsvaardigheid ontstaat bij ons in het Zuiden met handen en voeten, non-verbaal zo gezegd. Tot nu toe lukte me dat heel aardig. Maar ja, de wereld rond Holbox wordt steeds internationaler. We maken displays voor mondiale merken. Steeds vaker moet ik naar het buitenland om daar mijn zegje te komen doen. Of zegjes van anderen aan te horen. Soms zitten daar ook vakcongressen bij waar mensen uit de hele wereld naartoe komen.

Zo was ik laatst voor een internationale meeting in de USA, waar een paar zeer geleerde heren allerlei zeer wijze oraties hielden. Na afloop waren er discussies over verschillende onderwerpen met vogels van allerlei pluimage: Duitsers, Chinezen, Indiërs, Arabieren.... die hebben net als Limburgers, zo hun eigen accent. Als het Engels naar een hoger niveau gaat, kan ik me iets voorstellen bij de Babylonische spraakverwarring uit de Bijbel. Dus heb ik besloten om naar de "nonnetjes" te gaan. Dit in de hoop dat anderen mij niet alleen beter zullen verstaan, maar ook dat ik niettegenstaande allerlei accenten toch wat meer ga begrijpen van wat een ander heeft te melden.  Dat wordt dus weinig vakantie, want dit alles moet in zes dagen in juli gebeuren. Maakt me niks uit; we zijn toch de hele zomer gewoon geopend. Om in de beeldspraak te blijven: NON-stop szogezegd

vrijdag 18 maart 2011

Over Leviticus, Mohamed, asperges en papiergebruik

De meeste mensen vermoeden in mij terecht geen theoloog, al weet iedereen dat elke Limburger wel iets heeft met het katholicisme. Ik maak daar geen uitzondering op. Als goede katholiek weet ik dat na het carnaval de vastentijd aanbreekt. De zogenaamde 40-dagen tijd, waarin de kerk eigenlijk toch wel vindt dat we het met de consumptie een tijdje wat kalmer aan moeten doen.

Voor Limburgers is dat extra moeilijk, omdat uitgerekend in deze tijd de eerste asperges uit de Zuidelijke kassen komen. En niet lang daarna ontworstelen deze ‘Asparagus officinalis’ zich ook uit de koude grond. En ook met de nieuwste aardbeien wordt het weer smullen. In deze vastentijd is de Limburgse geest zeker gewillig om zich van gastronomische verleidingen te onthouden. De keerzijde daarvan is het feestelijke besef dat het vlees is soms letterlijk zwak is in deze culinair attractieve tijden.

De vastentijd dateert al van eeuwen her. In het oudtestamentische Bijbelboek Leviticus hoofdstuk 23 is daar meer over te vinden. De symboliek is de tocht van de Israëlieten door de woestijn, die zo’n 40 jaar duurde voor ze in het beloofde land aankwamen. De profeet Mohamed was ook een voorstander van vasten. In de Koran 2:183 beveelt hij de ware gelovigen 40 dagen Ramadan te houden. Er zijn overigens meer wereldgodsdiensten die vasten nuttig vinden.

De vasten hebben in de huidige tijd hun betekenis verloren. Daarom kijk ik liever naar de achterliggende gedachte ervan. En die is: je realiseren dat er meer op de wereld is dan onbeperkte consumptie. Dat geldt ook voor grondstoffen. Dat is één van de redenen, waarom wij de nodige certificaten hebben behaald op het gebied van papiergebruik en hergebruik. Voor elke boom die verloren gaat bij de papierproductie, komt er een nieuwe terug. Wij van Holbox garanderen dat ons klanten. We doen dat niet alleen omdat ze dat van ons vragen, maar vooral uit overtuiging dat we de aarde te leen hebben.

Voor u nu gaat denken dat ik te diep en serieus op de materie inga, kan ik u te uwer geruststelling melden, dat ik over het algemeen de mening ben toegedaan dat genieten moet. Elke dag. Maar het kan geen kwaad om er af en toe bij stil te staan dat niet alle verworvenheden van onze maatschappij vanzelfsprekend zijn. Op de asperges na dan. Want die zijn te lekker om te laten staan.

dinsdag 18 januari 2011

Papier blijft geduldig

In een tijdperk dat papier afgedaan lijkt te hebben, zou u eens moeten kijken in onze magazijnen. Daar ligt voor tonnen papier en karton. De oplage van het blad Navenant dat wij drukken en uitgeven stijgt. Het aantal displays dat de deur uit gaat… daar mogen we ook niet over mopperen. En met papier en karton is zo veel mogelijk. Daarmee wil ik niet beweren dat papier de moderne media er – let even op de beeldspraak - er uit gaat drukken. Integendeel. In Europa is er sprake van een gigantische overcapaciteit van drukpersen en daarmee papier. Degenen die het beste met papier en karton om kunnen gaan en daar creatieve dingen mee doen, die hebben nog een hele aardige boterham. In dat opzicht mogen we bij Holbox zeker niet klagen en dat doen we dan ook niet.

In de wereld van communicatie gaat het om ideeën en de toepasbaarheid ervan. De mogelijkheden van papier en karton zijn onbeperkt, maar dan moet je die wel aan je klanten laten zien. Dat gaan we het komende jaar dan ook doen. Binnen enkele weken verspreiden we een aantal ‘ideeënboxjes’ met daarin ónze ideeën over verpakkingen, displays, jumbo-opdrachten en instore materiaal. Dit gelardeerd met voorbeelden die we al eens hebben gerealiseerd. Ieder kwartaal kunt u zo’n boxje verwachten – tenminste… als u zich even aanmeldt bij Holbox. Dan ontvangt u die gratis.

Papier heeft ten opzichte van moderne media een aantal voordelen, waar u misschien nog niet over heeft nagedacht. Papier is geduldig en wat er op papier staat is moeilijk te veranderen, tenzij u een goede vervalser bent. Dit is een groot voordeel ten opzichte van andere media: elke foto op het internet kan gefotoshopt zijn, elke tekst kan ontdaan zijn van z’n oorspronkelijke bedoeling. Een brochure wordt vaak gezien als een bewijs dat een organisatie écht bestaat. En de krant is nog steeds een ‘heer’. Papier kun je voelen en ruiken en roept een speciale emotie op. Zo kan ik nog wel even doorgaan. En als ik iets snel wil weten? Mijn i-pad is altijd bij de hand. Maar dat is dan ook een totaal ander medium… voor als ik minder geduld heb.